Het was 21 maart 2022. Ik had ‘s nachts al lichte weeën gehad maar voelde er ‘s ochtends niks meer van. Het was nog 10 dagen voor de uitgerekende datum dus ik ging er vanuit dat het nog wel een tijdje kon duren. Om 11:00 uur had ik afgesproken om koffie te drinken met een vriendin dus ik wandelde rustig naar het koffiezaakje toe. Zij was aan het werk dus het was een korte koffie. Rond 12:00 uur liep ik weer naar huis, na eerst nog even een kleine boodschap gedaan te hebben. Toen ik thuis kwam ging ik op de bank liggen en voelde rond 13:00 uur weer een lichte menstruatie-achtige kramp. Dit ging een tijdje zo door en ze volgenden elkaar steeds sneller op. Nog steeds twijfelde ik of dit nou wel het echte werk was, want veel pijn ervaarde ik niet. Elke wee kon ik gemakkelijk weg ademen met de ademhaling die ik de afgelopen tijd zo vaak had geoefend. Het was inmiddels een uur of 15:00 en ik besloot Lucas maar eens te appen dat ik wat voelde maar niet zeker wist of de bevalling nou echt begonnen was.